દર્દ નો એવો ગજબ એહસાસ છે,
હું રડું છું, ને મારી આંખે પ્યાસ છે.
બારે માસે એ નું એ ક્યાં ચાલશે?
માની લઇએ સુખ તણો અવકાશ છે.
હું ગઝલ લખું ને મન ધ્રૂસ્કે ચઢે!
કેવા શુકન ! કેવો રૂડો આગાઝ છે !
લાગણીના સુર્યની ખિલ્લી ઊડે !
વાદળામાં કેટલો વિશ્વાસ છે !!!
ભર બપ્પોરે આંગણે ખટકો મળે,
બારણે માણસ નહી એક આસ છે.
એની સામે હું સતત નમતો રહ્યો ,
ભવ્યતા છે કે ફકત આભાસ છે!
હર ગઝલમાં વાત તારી, પણ તું નહી,
કેવો “શફક” બેસાડ્યો તેં પ્રાસ છે !
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment